W ostatnich latach ludzie zbyt dużo uwagi poświęcili intelektowi. Kto z nas nie słyszał, że należy się uczyć, mieć jak najlepsze stopnie w szkole, a to wszystko po to, by dostać się na studia, które miały zagwarantować dobrą pracę. Jakby to, jakie stanowisko zajmujemy i ile zarabiamy, definiowało całe nasze życie, określało, kim jesteśmy. Wykształcenie jest ważne, nie ma co do tego wątpliwości. Ale jeśli kosztem nauki zaniedbujemy inne obszary naszego życia, to już nie jest tak kolorowo. A tak działo się przez kilkadziesiąt ostatnich lat. Ludzie za bardzo związali się z intelektem, który miał zagwarantować sukces w życiu zawodowym i prywatnym. W tym wszystkim zapomnieli o emocjach. Straciliśmy kontakt z samym sobą. Pomimo tak ogromnego postępu ludzie jeszcze nigdy wcześniej nie czuli się tak samotni. Coraz więcej jest przypadków chorób psychicznych, chorujemy na depresję, nerwicę i innego rodzaju zaburzenia lękowe. Nie potrafimy nawiązywać trwałych relacji i nie umiemy radzić sobie z emocjami. A to wszystko dlatego, że emocje zeszły na dalszy plan.
Część osób, pomimo tego, że nie najlepiej radziła sobie z nauką, nie zdobyła wyższego wykształcenia, osiąga spektakularne sukcesy — prowadzi udane życie rodzinne, własny biznes, jest powszechnie lubiana — po prostu spełnia się. Dlaczego niektórym osobom pomimo dobrego wykształcenia to się nie udaje? Bo powszechnie rozumiana przez nas inteligencja nie jest najważniejsza. Równie ważna, o ile nie najważniejsza jest inteligencja emocjonalna, o której pisze w swojej książce Daniel Goleman. Autor pokazuje, że za sukcesem nie stoi tylko intelekt, ale umiejętność kierowania swoimi emocjami.
Bestsellerowa książka Daniela Goleman’a „Inteligencja emocjonalna” składa się z pięciu części. W części pierwszej „Mózg emocjonalny” wraz z autorem przyjrzymy się bliżej emocjom. Dowiemy się, jaką funkcję pełnią emocje w naszym życiu i po co w ogóle są nam potrzebne. W części drugiej „Natura inteligencji emocjonalnej” poznamy bliżej siebie i swoje emocje. Zobaczymy dlaczego czerwony pasek na świadectwie wcale nie gwarantuje sukcesu w dorosłym życiu oraz dlaczego empatia i umiejętności społeczne są ważniejsze od wiedzy zdobytej w toku edukacji. W części trzeciej „Inteligencja emocjonalna stosowana” poznamy wyniki badań naukowców dotyczące emocji. W części czwartej „Przedziały możliwości” autor pokazuje, że pierwszą i najważniejszą szkołą w naszym życiu jest dom rodzinny. Dzieci obserwują rodziców, ich zachowania i sposób reakcji w danej sytuacji. Następnie dzieci naśladują rodziców i zachowują się w podobny sposób. Autor wyróżnia 3 podstawowe modele zachowań: wzajemne lekceważenie swoich uczuć, zbyt otwarte podejście do emocji oraz brak poszanowania dla uczuć dziecka. Ostatnia część to „Wykształcenie emocjonalne”. Rodzice są najważniejszymi nauczycielami w życiu dziecka. Dziecko w pierwszych latach życia nie potrafi ocenić, czy rodzice robią dobrze czy źle, czy ich zachowania i reakcje są adekwatne do danej sytuacji. Jeśli rodzice wykazują niską inteligencję emocjonalną, to nie będą potrafili zrozumieć dziecka, jego emocji i potrzeb. Dlatego tak ważna jest samoświadomość, umiejętność nazywania swoich emocji, reakcji i zachowań. Jeśli rodzice chcą wychować inteligentne emocjonalnie dziecko, to sami muszą pracować nad swoimi emocjami.
„Inteligencja emocjonalna” Daniela Goleman’a to wspaniała pozycja dla tych, którzy chcą lepiej zrozumieć siebie i kontrolować swoje emocje.
